lunes, 9 de febrero de 2015

Cerrando el círculo

Buenas tardes. Hoy no me voy a extender mucho. La entrada de hoy simplemente es para despedirme. Cuando retomé el blog lo hice con muchas ganas, sobre todo a la vuelta de Navidades, pero a veces las cosas no salen como a uno le gustaría y las obligaciones pesan más que aquello que nos gusta hacer. Ya se sabe: primero la obligación y luego la devoción. Así que por temas laborales, domésticos y demás no consigo mantener el ritmo. No se trata solo de no tener tiempo o ganas de escribir, que eso no supone un problema, sino el buscar los temas. Para redactar un blog que carezca de la calidad suficiente mejor dejarlo. Asi que tras muchas vueltas y valorar pros y contras, he decidido dejarlo. No sé si será de forma definitiva o solo por un tiempo o si volveré con este u otro proyecto. Me da pena, la verdad pero es lo que toca. 

Eso sí, quiero dar las gracias a tod@s l@s que habéis estado ahí, porque me he sentido muy arropada y ha sido una experiencia muy gratificante que me ha permitido conocer a un montón de personas estupendas. Especiales gracias a Darío Vilas (que desde el momento 0 ha apoyado a Lastrend), a Pymes Unidas, Total Servicios y Himay Zapatos y Complementos que se han volcado de forma increíble y espero verlos crecer y tener muchísimo éxito.

Nada más. Sólo que espero veros pronto. Un gran abrazo.

martes, 3 de febrero de 2015

Febrero, el mes del amor... o qué un rayo parta a Cupido

Sí, sí. Tarde, mal y a rastras, pero las obligaciones laborales me han retrasado esta semana o, más bien, me han freído las neuronas, que parece empiezan a recuperarse. En fin, que con las tonterías, ya estamos en febrero, ese mes tan fascinante, lleno de corazones, pétalos de flores y música de violines o lo que viene a ser lo mismo, la mayor chorrada del universo, léase San Valentín. Llamádme descreída, si queréis o poco romántica, si lo preferís, pero os equivocaréis. Pese a lo que pueda parecer soy bastante romántica (por favor, no confundir con ñoña, que no es lo mismo) pero el resto del año. Siempre he sido antisanvalentín.

charlas de café lastrend cupido amor febrero adióscupido desmontandoacupido san valentín anti sanvalentín

¿Y porqué? No tanto por el hecho de que sea una fecha que incita al consumismo, que de eso tenemos un montón (navidades, el día de la madre, del padre...) sino porque parece que es obligatorio tener pareja o porque si no regalas algo u organizas algo especial con tu pareja ese día pues parece que lo quieres menos. Y yo me pregunto, ¿qué pasa? ¿qué hay que tener pareja sí o sí? o ¿es que eres peor persona si le regalas a tu pareja algo el 15 de febrero en vez del 14? Y es más, ¿y si te han dejado poco antes de esta fecha? Malditas las ganas de ver tarjetitas con mensajes absurdos y churretosos. En fin, que he decidido sumarme a los movimientos antisanvalentín que hay por facebook y twitter y de sumarme a #desmontandoacupido o #adióscupido y que le den por donde yo me sé al mes del amor. Y que conste que me parece perfecto que haya a quien le guste estas fechas, que para gustos colores. Y si a vosotr@s os ha gustado este artículo, no olvidéis compartirlo en vuestras redes sociales. Feliz semana!

lunes, 26 de enero de 2015

Nuevas promesas #1: María de Nilo, tejidos puros

Buenos días. ¿Qué tal estamos hoy? ¿Con ganas de afrontar el lunes? Pues para que se os haga más ameno, hoy en Lastrend/Charlas de café, os traemos una nueva entrevista, esta vez a María de Nilo, una joven tejedora gallega que poco a poco se va abriendo paso a base de formación, duro trabajo y unos productos de gran calidad hechos con tejidos naturales y elaborados completamente a mano. Vamos, una maravilla. Y como en Lastrend/Charlas de café nos encanta conocer y ayudar a difundir, dentro de nuestras modestas posibilidades, a estas jóvenes promesas no podíamos dejar de entrevistar a María, a la que además tengo la suerte de conocer personalmente y de la que puedo afirmar que es una persona increíble.  Asi que sin más os dejo con ella. Una matización, dado que María se expresa en gallego la entrevista está hecha en este idioma, pero como soy consciente de que hay lectores que no lo entienden también esta traducida al castellano (entre paréntesis y en cursiva). Y dicho esto, nada más, disfrutad de la entrevista.

¿Quen se agocha detrás de María de Nilo
(¿Quién se esconde detrás de Maria de Nilo?)
-Pois María de Nilo son eu mesma, María a da casa de Nilo, como me coñecen en Celeiro, que é de onde son. É un nome máis persoal aínda ca o meu apelido, un nome que identifica de onde veño pero tamén cara a onde estou indo. Nilo é tamén o nome do meu fillo que está  a piques de cumprir agora 3 anos, xusto o tempo que levo intentando sacar adiante o proxecto. 
-(Pues María de Nilo soy yo misma, María de la casa de Nilo, como me conocen en Celeiro, que es de donde vengo pero también hacía donde estoy yendo. Nilo es también el nombre de mi hijo que está a punto de cumplir ahora 3 años, justo el tiempo que llevo intentando sacar adelante el proyecto)

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

¿Como xorde este proxecto? 
(¿Cómo surge este proyecto?)
-Levaba un tempo metida na rutina do traballo con gana de dar un cambio e facer algo que realmente me apaixoase. A mellor compañeira da rutina é a desidia así que tivo que nacer o meu pequerrecho para facerme reaccionar. É realmente esto o que quero facer coa miña vida? A vida é curta e hai que disfrutala ao máximo. Investimos demasiado tempo das nosas vidas traballando como para non pararse a pensar un momento como facelo da mellor forma posible. Así que á necesidade de atopar a miña voz propia xuntouse tamén outra necesidade que ata o ano 2012 non existía: conciliar traballo e familia, pasar o máximo tempo posible con eles, é máis, mesmo traballar xunto a eles.
A min gustábame o téxtil, os fíos, o traballo coas mans... o feito de traballar na Fundación Centro Galego da Artesanía e do Deseño coñecendo cada día o traballo dos artesáns que traballan en Galicia tamén axudou :)
Pero a realidade é que non tiña ningún tipo de formación no oficio, era unha sensación moi estraña, de repente tiña clarísimo que quería dedicarme o resto da miña vida a ser tecedeira e nin sequera tiña unha peza feita toda por min.
Comecei a formarme con varias artesás, sempre co bebé enriba e sempre co apoio do meu home que moitas veces me tiña que acompañar para que puidese aproveitar os cursos. Grazas a isto coñecín dúas profesionais xeniais que traballan en Galicia, Ana Castro e Anna Champenney, das que espero seguir aprendendo toda a miña vida porque teñen un traballo moi interesante, cada unha no seu estilo porque fan cousas moi diferentes. 
E a partir de aí botei a andar, vou moi pouquiño a pouco, tentando facer as cousas con calma e buscando o meu espazo e o meu estilo propio.  María de Nilo é aínda un proxecto pequeniño e en proceso de creación, aínda ten que acabar de definirse e de evolucionar. 
-(Llevaba un tiempo metida en la rutina del trabajo con ganas de dar un cambio y hacer algo que realmente me apasionara. La mejor compañera de la rutina es la desidia asi que tuvo que nacer mi pequeño para hacerme reaccionar. ¿Es realmente esto lo que quiero hacer con mi vida? La vida es corta y hay que disfrutarla al máximo. Invertimos demasiado tiempo de nuestras vidas trabajando como para no pararse a pensar un momento cómo hacerlo de la mejor forma posible. Asi que a la necesidad de encontrar mi propia voz se juntó también otra necesidad que hasta el año 2012 no existía: conciliar trabajo y familia, pasar el máximo tiempo posible con ellos, y más incluso, trabajar junto a ellos.
A mi me gustaba el textil, los hilos, el trabajo con las manos... el hecho de trabajar en la Fundación Centro Galego da Artesanía e do Deseño conociendo cada día el trabajo de los artesanos que trabajan en Galicia también ayudó :). Pero la realidad es que no tenía ningún tipo de formación en el oficio, era una sensación muy extraña, de repente tenía clarísimo que quería dedicarme el resto de mi vida a ser tejedora y ni siquiera tenía una pieza hecha por mi.
Comencé a formarme con varias artesanas, siempre con el bebé encima y con el apoyo de mi marido que muchas veces me tenía que acompañar para que pudiera aprovechar los cursos. Gracias a esto conocí a dos profesionales geniales que trabajan en Galicia, Ana Castro y Anna Champenney, de las que espero seguir aprendiendo toda mi vida porque tienen un trabajo muy interesante, cada una en su estilo porque hacen cosas muy diferentes.
Y a partir de ahí eché a andar, voy muy poquito a poco, intentando hacer las cosas con calma y buscando mi espacio y estilos propio. María de Nilo es aún un proyecto pequeño y en proceso de creación, aunque tiene que acabar de definirse y evolucionar).

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

Tódolos productos están elaborados con tecidos naturais e a man, ¿que proceso de traballo segues? ¿É preciso algún tratamento previo dos materiais? 
(Todos los productos están elaborados con tejidos naturales y a mano, ¿qué proceso de trabajo sigues? ¿es necesario un tratamiento previo de los materiales?)
-O primeiro que fago é o deseño da peza, penso na súa funcionalidade, no material, na forma, na cor e no patrón, en como podo adaptar todo isto ao tear co que eu traballo e como podo planificar o proceso de produción. Os materiais non precisan dun tratamento previo, aínda que si se lavan as pezas xusto cando se rematan e antes de poñelas á venda para eliminar o apresto que adoitan traer os fíos e comprobar se a peza encolle un pouquiño.
-(Lo primero que hago es el diseño de la pieza, pienso en su funcionalidad, en el material, en la forma, en el color y en el patrón, en cómo puedo adaptar todo esto al telar con el que trabajo y cómo puedo planificar el proceso de producción. Los materiales no necesitan de un tratamiento previo, aunque si se lavan las piezas justo cuando se terminan y antes de ponerlas a la venta para elimiar el apresto que suelen trater los hilos y comprobar si la pieza encoge un poco).


Portabebés, mantas, bufandas, ¿hai algún producto polo que teñas preferencia ou que sexa máis demandado? 
(Portabebés, mantas, bufandas, ¿hay algún producto por el que tengas preferencia o que sea más demandado?)
-María de Nilo xurdiu enfocado aos produtos para bebés, posto que eu mesma atopei que había moi pouca oferta cando naceu o meu fillo. Case todo o que se atopaba era demasiado clásico ou senón tiñas a opción de Ikea. Non se atopaban mantas de boa calidade con outro tipo de deseño, para outro tipo de gusto. Creo que nos últimos anos as mamás e os papás buscamos vestir os nosos fillos doutro xeito, no que a cor e o deseño son elementos clave, e a miña intención era ofrecer todo iso a través de pezas tecidas á man, producidas unha á unha e empregando fibras naturais.
-(María de Nilo surgió enfocado a los productos para bebés, puesto que yo misma encontré que había muy poca oferta cuando nació mi hijo. Casi todo lo que encontraba era demasiado clásico o sino tenías la opción de Ikea. No se encontraban mantas de buena calidad con otro tipo de diseño, para otro tipo de gusto. Creo que en los últimos años las mamás y los papás buscamos vestir a nuestros hijos de otro modo, en el que el color y el diseño son elementos clave, y mi intención era ofrecer todo esto a través de piezas tejidas a mano, producidas una a una y utilizando fibras naturales).

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

Traballaches con Helena Loermans, unha experta na arte do telar, ¿como foi a experiencia? 
(Has trabajado con Helena Loermans, una experta en el arte del telar, ¿cómo ha sido la experiencia?)
-A experiencia con Helena foi incrible e moi intensa. O primeiro contacto foi un curso de 2 semanas no seu atelier nas que creo que me namorei do seu xeito de traballar, do seu gusto ao combinar as cores e da súa enerxía. Acordamos repetir pero nunha estancia máis prolongada e fixémolo a través do programa Erasmus para novos emprendedores. Estiven con ela case dous meses a comezos de 2014 e a experiencia non puido ser máis enriquecedora. Ensinoume o día a día nun taller de tecido artesanal, os materiais, os deseños, a planificación da produción, o marketing, os provedores. Con ela lancei o meu blog a modo de diario da estancia en Odemira e despois a páxina do facebook, fixemos unha feira de venda directa, lanzamos un novo produto... Foi unha aprendizaxe moi completa.
De Ana Castro e de Anna Champeney podo afirmar que son mestras xeniais e boas persoas. De Helena podo falar ademais como compañeira de traballo, como socia de proxecto porque xuntas lanzamos o proxecto dos portabebés e sempre me tratou como unha igual, no momento no que entrei pola porta do seu estudio eu era María tecedeira e deseñadora e a miña voz importaba tanto como a dela. Eramos dúas emprendedoras cheas de ilusión e de enerxía, cada día saía do taller con mil ideas novas na cabeza... Helena é desas persoas que che fan crer que todo é posible se o desexas e se apostas polo que queres, desas persoas que che fan pensar en positivo sempre.
-(La experiencia con Helena fue increíble y muy intensa. El primer contacto fue un curso de dos semanas en su atelier en las que creo que me enamoré de su forma de trabjar, de su gusto al combinar los colores y su energía. Acordamos repetir pero en una estancia más prolongada y lo hicimos a través del programa Erasmus para nuevos emprendedores. Estuve con ella casi dos meses a comienzos de 2014 y la experiencia no pudo ser más enriquecedora. Me enseñó el día a día en un taller de tejido artesanal, los materiales, los diseños, la planificación de la producción, el marketing, los proveedores. Con ella lancé mi blog a modo de diario de la estancia en Odemira y después la página de Facebook, hicimos una feria de venta directa, lanzamos un nuevo producto... Fue un aprendizaje muy completo. 
De Ana Castro y de Anna Champeney puedo afirmar que son maestras geniales y buenas personas. De Helena puedo hablar además como compañera de trabajo, como socia de proyecto porque juntas lanzamos el proyecto de los portabebés y siempre me trató como una igual, en el momento en que entré por la puerta de su estudio yo era María tejedora y diseñadora y mi voz importaba tanto como la suya. Eramos dos emprendedoras llenas de ilusión y de energía, cada día salía del taller con mil ideas nuevas en la cabeza... Helena es de esas personas que te hacen creer que todo es posible si lo deseas y si apuestas por lo que quieres, de esas personas que te hacen pensar en positivo siempre).

Agora, algúns dos teus productos pódense adquirir na tenda online británica Desingners/Makers, ¿como foi esta expansión? 
(Ahora, algunos de tus productos, se pueden adquirir en la tienda online británica Desingners/Makers, ¿cómo ha sido esta expansión?)
-A miña idea sempre foi vender a través de internet, en portais especializados que xa contan cun público que busca este tipo de pezas. Polo menos agora ao principio, que teño que dar a coñecer a miña marca, creo que o máis lóxico é confiar nos profesionais que se dedican a comercializar artesanía por internet para intentar chegar a ese mercado que busco. O do Reino Unido foi simplemente porque nese país contan con moitas tendas online con ese perfil e decidín probar. En España aínda hai moi poucas, entrei en contacto xa cun par delas pero a cousa vai máis lenta.
-(Mi idea siempre fue vender a través de internet, en portales especializados que ya cuentan con un público que busca este tipo de piezas. Por lo menos ahora al principio, que tengo que dar a conocer mi marca, creo que lo más lógico es confiar en los profesionales que se dedican a comercializar artesanía por internet para intentar llegar a ese mercado que busco. Lo del Reino Unido fue simplemente porque en ese páis cuentan con muchas tiendas online con ese perfil y decidí probar. En España aún hay muy pocas, entré en contacto con un par de ellas pero la cosa va más lenta).

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

Portugal e o Reino Unido xa coñecen as túas creacións, ¿que pasa no teu propio país? ¿é difícil facerse un oco aquí en España traballando como artesá? 
(Portugal y el Reino Unido ya conocen tus creaciones, ¿qué pasa en tu propio país? ¿es difícil hacerse un hueco aquí en España trabajando como artesana?)
-Creo que o difícil en España é atopar esas plataformas de distribución, sobre todo online. Aquí está xurdindo moita xente que quere facer cousas diferentes pero polo que estou vendo distribúen a través das súas propias web ou en feiras. Eu non creo moito nas feiras de venda directa, polo menos as que coñecín ata o de agora. Non creo que sexa o sitio onde vaia o tipo de cliente ao que eu quero chegar ou cando menos non vai mentalizado para facer o investimento que precisarían as pezas de artesanía. Quizais habería que reinventar o concepto de feira e tratar de vender as pezas en eventos de doutro tipo.
Por outro lado, como no que me estou centrando polo de agora é na venda online, a verdade é que en España non atopei moitos sitios web especializados nos que poder vender as pezas. Teño tenda en Etsy e sei que hai algunha outra dese tipo pero nesas plataformas tan grandes faise moi difícil diferenciar un produto artesán de calidade doutro tipo de pezas máis próximas ás manualidades que aos oficios artesanais. No Reino Unido hai moitas plataformas especializadas aínda que moitas son exclusivas para artistas británicos ou asentados alá.
-(Creo que lo difícil en España es encontrar esas plataformas de distribución, sobre todo online. Aquí está surgiendo mucha gente que quiere hacer cosas diferentes pero por lo que estoy viendo distribuyen a través de sus propias webs o en ferias. Yo no creo mucho en las ferias de venta directa, por lo menos las que he conocido hasta ahora. No creo que sea el sitio donde vaya el tipo de cliente al que yo quiero llegar o cuanto menos no va mentalizado para hacer la inversión que necesitarían las piezas de artesanía. Quizás habría que reinventar el concepto de feria y tratar de vender las piezas en eventos de otro tipo.
Por otro lado, como en lo que me estoy centrando por lo de ahora es en la venta online, la verdad es que en España no encontré muchos sitios webs especializados en los que poder vender las piezas. Tengo tienda en Etsy y sé que hay alguna otra de ese tipo pero en esas plataformas tan grandes se hace muy difícil diferenciar un producto artesano de calidad de otro tipo de piezas más próximas a las manualidades que a los oficios artesanales. En el Reino Unido hay muchas plataformas especializadas aunque muchas son exclusivas para artistas británicos o asentados allí). 

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

Moitas veces se acusa aos artesáns de cobrar un prezo moi elevado polos seus productos pero non se ten en conta o tempo que se adica á elaboración dos mesmos, ¿como se valora o fizar un prezo a un producto tan elaborado como o teu? 
(Muchas veces se acusa a los artesanos de cobrar un precio muy elevado por sus productos pero no se tiene en cuenta el tiempo que se le dedica a la elaboración de los mismos, ¿cómo se valora el fijar un precio a un producto tan elaborado como el tuyo?)
-Fixar os prezos é das cousas que máis complicadas me parecen... creo que non falei nunca con ningunha tecedeira á que non lle pedira consello sobre o tema... é unha cuestión moi complicada porque para que o traballo che dea para vivir tes que cobrar un prezo elevado no que se inclúen os materiais, o deseño, a elaboración, os remates, etc. Moralmente non me gustaría cobrar un prezo demasiado elevado porque non quero facer pezas para minorías pero tampouco se poden tirar os prezos á baixa, nin sequera mentres se está empezando, porque non se trata só de que a min non me importe perder cartos un par de anos mentres me establezo, senón que o que eu faga cos prezos aféctalle a todo o sector no seu conxunto. Hai que valorar a artesanía porque se trata do produto máis completo que existe no mercado. Ten unha historia detrás, un oficio, unha tradición, un deseño, un proceso de elaboración manual e o resultado é unha peza única e con carácter. E comprar artesanía tamén é apoiar este método de traballo, é permitir que os artesáns se sigan dedicando ao seu oficio, que poidan vivir do seu traballo.
-(Fijar los precios es una de las cosas que más complicadas me parecen... creo que no hablé nunca con ninguna tejedora a la que no le pidiera consejo sobre el tema... Es una cuestión muy complicada porque para que el trabajo te dé para vivir tienes que cobrar un precio elevado en el que se incluyen los materiales, el diseño, la elaboración, los remates, etc. Moralmente no me gustaría cobrar un precio demasiado elevado porque no quiero hacer piezas para minorías pero tampoco se pueden tirar los precios a la baja, ni siquiera mientras se está empezando, porque no se trata solo de que a mi no me importe perder dinero un par de años mientras me establezco, sino que lo que yo haga con los precios afecta a todo el sector en su conjunto. Hay que valorar la artesanía porque se trata del producto más completo que existe en el mercado. Tienen una historia detrás, un oficio, una tradición, un diseño, un proceso de elaboración manual y el resultado es una pieza única y con carácter. Y comprar artesanía también es apoyar este método de trabajo, es permitir que los artesanos se sigan dedicando a su oficio, que puedan vivir de su trabajo).

charlas de café lastrend maria de nilo artesanía moda portabebés mantas maternidad paternidad entrevista jóvenes promesas galicia helena loermans

¿Como valoras o papel de internet á hora de difundir o teu traballo?
(¿Cómo valoras el papel de internet a la hora de difundir tu trabajo?)
-No punto no que estou agora mesmo internet é a peza clave para difundir o meu traballo. Creo que é a ferramenta idónea para testear o mercado e ver se funcionan as pezas porque o feedback é inmediato.  Ademais, cun neno pequeno é o xeito ideal para vender, dende casa, sen me ter que desprazar do meu taller nin separarme da familia.
-(En el punto en el que estoy ahora mismo internet es la pieza clave para difundir mi trabajo. Creo que es la herramienta idónea para testear el mercado y ver si funcionan las piezas porque el feedback es inmediado. Además, con un niño pequeño es la forma ideal para vender, desde casa, sin tenerme que desplazarme de mi taller ni separarme de la familia).

E xa para rematar, ¿que proxectos tes a curto-medio prazo?
(Y ya para terminar, ¿qué proyectos tienes a corto-medio plazo?)
-O primeiro que teño pendente é aprender algo sobre tintes. Atopo moitos problemas á hora de atopar os materiais, especialmente coa cor e gustaríame ter un coñecemento básico sobre o tema por se me podo plantexar nun futuro preparar as miñas propias paletas de cor. En canto ás pezas, gustaríame retomar o proxecto Wrap Weavers que tiña con Helena Loermans e tecer portabebés, ademais doutro tipo de pezas para adultos.
-(Lo primero que tengo pendiente es aprender algo sobre tintes. Encuentro muchos problemas a la horas de econtrar los materiales, especialmente con el color y me gustaría tener un conocimiento básico sobre el tema por si me puede plantear en un futuro preparar mis propias paletas de color. En cuanto a las piezas, me gustaría retomar en proyecto Wrap Weavers que tenía con Helena Loermans y tejer portabebés, además de otro tipo de piezas para adultos).

¿Os ha gustado la entrevista? ¿Y los trabajos? Impresionantes, ¿verdad? Pues si os ha gustado todo, no dudéis en compartir la entrevista en vuestras redes sociales y en seguir a María de Nilo en su web, su página de Facebook y su Twitter. Y recordad que podéis adquirir las creaciones de María de Nilo en la tienda online Desingners/Makers y en Etsy  ¡Qué tengáis muy buena semana!

viernes, 23 de enero de 2015

Enseñanzas feministas para mi hijo

Esta semana, rebuscando en la red temas que pudieran ser interesantes para Charlas de café/Lastrend, me encontré el siguente artículo 30 enseñanzas feministas para mi hija. El título me llamó la atención, no sólo porque aborda el tema del feminismo, en el que me voy formando cada vez más, conociendo su origen, evolución y diferentes vertientes, sino también porque aborda un tema que, en la sociedad en la que vivimos, me parece muy complejo: la maternidad. Dicho artículo cuenta como Maureen Shaw, fundadora y editora en jefe de Sherights.com escribe una carta de enseñanzas para su niña en la que le explica cosas como "solo tú puedes/debes tomar tus propias decisiones sobre si/cuando querrás ser madre. Claro, me gustaría tener nietos algún día, pero si –y solo si– tú estás lista para ello", "tus partes femeninas, si bien poderosas, no son lo que te definen. También tienes un cerebro, un sentido del humor y un millón de otras cualidades que te hacen ser genial" o que "la talla de tus vaqueros es sólo un número en una etiqueta. No define tu valor", entre otras cosas. Lo cierto, es que estoy de acuerdo con prácticamente todas las afirmaciones que se realizan en este articulo pero le veo un fallo. Y es que creo que, por desgracia, seguimos centrándonos en educar sólo a las niñas cuando son ambos sexos -niñas y niños- a quienes se debe educar en estos valores. Ante esta situación, he hecho una autoreflexión y es ¿qué enseñanzas feministas me gustaría inculcarle a mi hijo? Asi que aquí van los valores que espero ir poco a poco ir introduciendo en la educación de mi enano, tomando como base y, en algunos casos compartiendo, la carta de Shaw.

charlas de café lastrend igualdad derechos niños niñas hombres mujeres feminismo juguetes maternidad shaw sheright iniciativas feministas


1. Ser hombre no te da poder sobre las mujeres. Ambos sexos somos iguales y estamos igualmente capacitados para realizar todo tipo de tareas (ya sean profesionales, domésticas, deportivas...)

2. El cuerpo de una mujer no la define. No juzgues por la apariencia física, pero ni a las mujeres ni a nadie. Conoce a todo el mundo, escucha y aprende. Todo las personas, independientemente de que sean hombre o mujer, te pueden enseñar y aportar muchas cosas.

3.  El sexo siempre debe ser consensuado. Ser hombre no te da derecho a forzar a nadie. 

4. La ropa que lleve una mujer es asunto suyo. Como si quiere ir desnuda. Su cuerpo es suyo y merece respeto. También al revés, tu cuerpo es sagrado y nadie tiene derecho a criticarlo.

charlas de café lastrend igualdad derechos niños niñas hombres mujeres feminismo juguetes maternidad shaw sheright iniciativas feministas

5. El saber es poder. Lee, involúcrate en discursos poderosos, cuestiona a los que tienen el poder. Serás una mejor persona al hacer estas cosas (carta de Shaw).

6. Sé un aliado, no un Caballero Salvador. Escucha a los demás, y presta tu apoyo y compasión; no trates de salvar a nadie (carta de Shaw).

7. Entiende que cada persona tiene una historia y un pasado distinto a los demás, y que cada una de esas historias y pasado tienen valor (carta de Shaw).

8. Ríe y sonríe tanto como puedas, incluso –de hecho, especialmente– frente a la adversidad (carta de Shaw).

charlas de café lastrend igualdad derechos niños niñas hombres mujeres feminismo juguetes maternidad shaw sheright iniciativas feministas

9. Apoya a las mujeres que tengas a tu lado. De hecho, apoya a todas aquellas personas cuyas reivindicaciones sean justas, honestas y tengan valor. Protesta contra las injusticias y levanta tu voz. Protesta cada vez que creas que es necesario, pero reflexiona antes. Y jamás, jamás, uses la violencia en contra de nadie.

10. Viaja cada vez que pueda. Incluso si físicamente es imposible viajar a un lugar lejano, lee sobre él. Mira documentales. Exponerte a otras culturas es de vital importancia para construir tolerancia y comprensión (carta de Shaw).

11. Nunca uses tus privilegios (financieros, raciales o de educación) para imponerte a otros.

12. No hay nada de malo en que te gusten las cosas que le gustan a tus amigos, si genuinamente te gustan también a ti. Pero no temas ir contra la corriente y apasionarte por algo que no sea popular o genial. (carta de Shaw).

13. Aunque culturalmente no se critique, silbar a una mujer por la calle o soltar lindezas (que antes se entendían por piropos) no son elogios y puede/suelen sentar muy mal. Las mujeres no son objetos y odian ser tratadas como tal. 

14. Sí, signfica sí. Pero NO significa NO. SIEMPRE.


charlas de café lastrend igualdad derechos niños niñas hombres mujeres feminismo juguetes maternidad shaw sheright iniciativas feministas

15. Nunca uses términos como zorra o puta para menospreciar a una mujer. Lo único que conseguirás es demostrar que no eres un hombre de verdad.

16. Olvídate de que los hombres no lloran. Eso es una estupidez. Los hombres de verdad muestran sus sentimientos, son valientes y saben afrontar sus emociones y si tienen que llorar, lloran.

17. Por encima de todo, RESPETA. Respétate a ti mismo y respeta a los demás, sin importar sexo, raza o religión.

Ah! Y mientras seas niño, juega con lo que te apetezca. No hay juguetes para niños o niñas. Los juguetes son juguetes. ¡Disfruta!

Y después de mucho pensar, creo ques estas son las principales enseñanzas feministas (recordando que el objetivo último del feminismo es lograr la igualdad de géneros) que me gustaría brindarle a mi niño. Sólo espero conseguirlo. Y a vosotr@s,  ¿qué valores os gustaría inculcar a vuestr@s hij@s? Tenéis todo el finde para contárnoslo. Y recordad que si os ha gustado el artículo, podéis compartirlo en vuestras redes sociales. ¡Disfrutad del fin de semana!











lunes, 19 de enero de 2015

Una de cocina #2: Bizcocho de mandarina

¡Qué rápido ha pasado este fin de semana! ¿Qué tal lo habéis pasado? Aquí, en Galicia, resguardados en casa debido al temporal que, sobre todo ayer domingo, ha azotado nuestra comunidad. Y como no estaba el tiempo para salir a pasear, ¿qué mejor que una taza de chocolate caliente con un buen trozo de bizcocho casero? Pues ahí que nos hemos puesto manos a la obra con uno de los biozcochos más sencillos y rápidos de hacer que me he encontrado. Creédme si os digo que lo que más tiempo os va a llevar va a ser picar la fruta. Se trata de un bizcocho de mandarina, cuya receta me había pasado una compañera de trabajo. Las cantidades están pensadas para unas seis-ocho porciones pero lo podéis hacer más grande doblando las porciones. Aquí os va la receta:

INGREDIENTES:

-3 huevos
-125 gramos de azúcar (yo he usado azúcar moreno que me gusta más)
-5 mandarinas pequeñitas
-50 gramos de aceite de oliva
-150 gramos de harina de repostería
-1 cucharadita de levadura

PASOS:

-En una picadora ponemos las cinco mandarinas con la piel y las picamos bien.
-En un bol mezclamos todos los ingredientes: azúcar, huevos, aceite, harina, levadura y mandarinas. Mezclamos bien.
-En un molde engrasado o con papel de horno (yo prefiero esta segunda opción por aquello de que resulta más fácil desmoldar) vertemos la mezcla anterior y metemos al horno hasta que esté dorado (unos 30 minutos).
-Dejamos enfriar y adornamos a nuestro gusto.

Y listo, este es el resultado de un bizcocho de mandarinas que lleva como unos cinco minutos hacer y está delicioso.

cocina sana postres mandarinas bizcocho lastrend charlas de café chocolate domingo lluvia fruta

Espero que lo probéis y nos contéis qué os ha parecido. Y si os ha gustado esta receta rápida, os animo a compartirla en vuestras redes sociales. ¡Buena semana! Ah! Y no os olvidéis de contestar nuestra encuesta de esta semana.

viernes, 16 de enero de 2015

Mis deportes #1: Bodycombat, la hora de la lucha

Lo prometido es deuda. Como os comentaba en la entrada del lunes, uno de mis propósitos para este año es traeros dos entradas por semana y organizar los temas en secciones, así que hoy vamos con la primera: deportes. Los que bien me conocen y los que seguís el blog habitualmente, ya sabréis que hacer ejercicio es una de mis grandes pasiones. Desde zumba, pasando por el running o spinning son algunas de las actividades que ocupan mi tiempo. Sin embargo, una de las que más me atrae, no sólo por la cantidad de calorías que se queman, sino por lo a gusto que te quedas después de una buena sesión es el Bodycombat. Se trata de una modalidad de fitness nacida en Nueva Zelanda en el año 2000 de la mano de la deportista Nathalie Leivas que pronto se implantó en los gimnasios de todo el mundo, a través de Les Mills International, la empresa líder mundial en el sector del fitness.


El BodyCombat es un programa de entrenamiento cardiovascular inspirado en las Artes Marciales, con el que se liberan grandes dosis de adrenalina. Sus movimientos derivan de una gran variedad de disciplinas, como Karate, Boxeo, Tae Kwon Do, Tai Chi y Muay Thai. A lo largo de la sesión, que tiene una duración de 60 minutos y en la que se pueden quemar alrededor de 730 calorías, se realizan golpes, puñetazos, patadas y katas al ritmo de la música.  Cada sesión se compone de diez tracks musicales con distintos objetivos, que configuran el perfil de entrenamiento. Aunque los contenidos varían de una coreografía a otra, la estructura básica es calentamiento, tres combates, tres partes de power trainning, muay thai, acondicionamiento y estiramientos.

bodycombat lemilles guerrero adrenalina energía deporte artes marciales música

Entre los beneficios del BodyCombat destacan la mejora de la capacidad cardiovascular, permite aumentar la resistencia y la potencia, mejora el equilibrio y la coordinación, quema muchas calorías y, sobre todo, permite liberar mucha tensión. Y doy fe de que desestresa. Para mi, no hay nada como salir de trabajar e irme al gimnasio a una sesión de una hora y, al ritmo de la música y dirigida por grandes profesionales, como son los monitores de esta modalidad en Termaria Casa del Agua de A Coruña lanzar puños y patadas. O incluso, los domingos por la mañana, empezar el día practicando BodyCombat. Lo creáis o no, me permite afrontar la semana de otra forma.

bodycombat lemilles guerrero adrenalina energía deporte artes marciales música

Y es que el BodyCombat no es sólo un ejercicio que permite liberar tensiones a nivel físico, sino también mental. La concentración que se requiere para ejecutar bien los movimientos, trabajar de forma correcta y, lo más importante, disfrutar de la clase te lleva a vaciar la cabeza de otros temas y relajarte por completo. O, al menos, a mi es lo que me pasa. Así que desde mi experiencia, os recomiendo que si tenéis la oportunidad, probéis el BodyCombat. Eso sí, como siempre recomiento hacedlo en un sitio donde os puedan aconsejar y os expliquen bien los movimientos para evitar lesiones innecesarias.

¡Qué paséis un feliz fin de semana! Nos vemos el lunes y, como siempre, si os ha gustado este post, no dudéis en compartirlo en vuestras redes sociales.

lunes, 12 de enero de 2015

Charlas de café: año nuevo, nuevos propósitos

Parece mentira, pero ya ha pasado más de un mes desde la última vez que nos vimos por este vuestro blog. Pero ya han terminado las Navidades y las vacaciones y Charlas de café o, lo que es lo mismo, Lastrend vuelve a la carga. Y lo primero que quiero hacer es agradeceros a tod@s los que, a pesar de este mes de silencio, habéis seguido al pie del cañón en las redes sociales y visitando los artículos publicados hasta el momento. Es por ello, que he querido empezar esta nueva etapa estableciendo lo que quiero que sea Charlas de café/Lastrend a partir de este momento, algo así como los propósitos que todos nos marcamos a primeros de año, pero trasladado a los contenidos que quiero brindaros. Y, por supuesto, quiero compartir estos nuevos propósitos con tod@s vostro@s porque, el principal, es conseguir que participéis más en el blog y, sobre todo, conocer vuestras opiniones. Es por eso, que a partir de esta entrada, cada semana iré publicando una encuesta sobre un aspecto del blog para conocer qué es lo que más os gusta, lo que menos, que temas echáis de menos... Eso sin olvidar que podéis comentar todas los artículos tanto en el propio blog como en las distintas redes sociales.

opiniones usuarios charlas café lastrend encuestas
 La encuesta, en el margen superior derecho

El segundo objetivo que me he marcado para este año es que tengáis todas las facilidades posibles para estar al día de los contenidos. Así, además de poder seguir los artículos de Charlas de café/Lastrend en todas las redes sociales (Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest y Google +) en los botones habilitados a tal efecto, tenéis a vuestra disposición la posibilidad de suscribiros al blog tanto a través de las noticias como directamente a través del mail. Sencillo, ¿verdad?

suscripción usuarios charlas de café lastrend botones redes sociales correo electrónico mail noticias
Las diferentes opciones para seguir el blog, en el margen izquierdo

Otro de los aspectos que quiero mejorar en Charlas de café/Lastrend es la distribución de los contenidos para que os sea mucho más sencillo encontrarlos. Así, a partir de ahora, los artículos estarán divididos en secciones señalizadas como ya veníamos haciendo, por ejemplo, con la sección Desde mi absurdario de nuestro queridísimo Darío Vilas. Además, trataré de prestar especial atención a las etiquetas para que aquellos que buscáis contenidos de esta forma, los tengáis todos disponibles. Y es que los artículos son lo principal en el blog y, precisamente por ello, seguiré buscando y buceando en la red y diversos medios para acercaros los temas de mayor actualidad en los diferentes ámbitos que nos interesan: moda, música, maternidad, feminismo, deporte, sexualidad, cine, cocina... además de seguir entrevistando a jóvenes talentos del panorama nacional y presentando figuras femeninas relevantes para la historia. Además, trataré de publicar dos veces por semana para que dispongáis de la información más actualizada posible e intentaré dedicar más tiempo a aquellos que seguís a Charlas de café/Lastrend en otras redes distintas a Facebook y Twitter a las que, he de confesar, dedico casi todos mis esfuerzos.

año nuevo propósitos camino ilusión nueva etapa charlas de café lastrend

Como véis, empiezo 2015 con muchas ganas, con nuevas ideas y con un largo y, espero, fructífero camino por delante en el que quiero contar con tod@s vosotr@s, porque sin vuestros comentarios, sin vuestra participación, sin vosotr@s este trabajo no tendría sentido. Asi que os invito a caminar conmigo a lo largo de este año y os pido que si os ha gustado este primer post de 2015 lo compartáis en vuestras redes sociales. ¡Feliz comienzo de año y feliz semana!

Template by:

Free Blog Templates